Menu Zamknij

Kanon medycyny

Kanon medycyny  czyli Al-Kanun fi at –tibb – uważane za kamień milowy w historii medycyny.  Napisany w 1025 przez perskiego lekarza i uczonego Ibn Sina, znanego na Zachodzie pod łacińskim nazwiskiem Awicenna. Był wszechstronnie wykształcony, napisał około 450 ksiąg z rożnych dziedzin: filozofii, astronomii, geografii, alchemii czy medycyny.  Z  bogatego dorobku do naszych czasów zachowało się około 250 dzieł.

Kanon medycyny składa się z 5 ksiąg, podzielonych na traktaty i rozdziały. Zawiera przegląd całej znanej wówczas wiedzy medycznej. Omawia choroby, sposoby leczenia przy użyciu ziół i zabiegów chirurgicznych.  Księga I zawiera teorię medycyny, Księga II – przegląd substancji leczniczych, Księga III – opis chorób organów , Księga IV – opis chorób części ciała i Księga V – katalog leków.

Ibn Sina opierając się na wiedzy, obserwacji jako pierwszy zauważył, że gruźlica jest zaraźliwa, że choroby mogą się rozprzestrzeniać przez glebę i wodę a także uważał, że emocje mają wpływ na zdrowie fizyczne. Przytoczę dwa cytaty z Kanonu medycyny:  „Zdrowie fizyczne i stan psychiczny człowieka są ze sobą ściśle powiązane”.  I optymistyczny cytat w dobie dzisiejszej pandemii:  „Nie ma chorób nieuleczalnych – brak tylko dobrej woli. Nie ma bezwartościowych ziół – brak tylko wiedzy” .

Stefan Weinfeld, Awicenna, Warszawa 1985.

https://www.wdl.org/en/item/9718/view/1/9/
Skip to content