Kanon medycyny czyli Al-Kanun fi at –tibb – uważane za kamień milowy w historii medycyny. Napisany w 1025 przez perskiego lekarza i uczonego Ibn Sina, znanego na Zachodzie pod łacińskim nazwiskiem Awicenna. Był wszechstronnie wykształcony, napisał około 450 ksiąg z rożnych dziedzin: filozofii, astronomii, geografii, alchemii czy medycyny. Z bogatego dorobku do naszych czasów zachowało się około 250 dzieł.
Kanon medycyny składa się z 5 ksiąg, podzielonych na traktaty i rozdziały. Zawiera przegląd całej znanej wówczas wiedzy medycznej. Omawia choroby, sposoby leczenia przy użyciu ziół i zabiegów chirurgicznych. Księga I zawiera teorię medycyny, Księga II – przegląd substancji leczniczych, Księga III – opis chorób organów , Księga IV – opis chorób części ciała i Księga V – katalog leków.
Ibn Sina opierając się na wiedzy, obserwacji jako pierwszy zauważył, że gruźlica jest zaraźliwa, że choroby mogą się rozprzestrzeniać przez glebę i wodę a także uważał, że emocje mają wpływ na zdrowie fizyczne. Przytoczę dwa cytaty z Kanonu medycyny: „Zdrowie fizyczne i stan psychiczny człowieka są ze sobą ściśle powiązane”. I optymistyczny cytat w dobie dzisiejszej pandemii: „Nie ma chorób nieuleczalnych – brak tylko dobrej woli. Nie ma bezwartościowych ziół – brak tylko wiedzy” .
Stefan Weinfeld, Awicenna, Warszawa 1985.
