Księgi umarłych starożytnego Egiptu – były to teksty pogrzebowe, mające formę zaklęć magicznych jak i religijnych, uzupełnionych ilustracjami na zwoju papirusu. Zwój obok amuletów, żywności był chowany razem ze zmarłym, wierzono, że zaklęcia pozwolą duszy pokonać niebezpieczną drogę przez krainę umarłych do życia pozagrobowego. Egipcjanie nazywali je „Księgą wychodzenia za dnia”.
Księgi umarłych tworzyli wykwalifikowani skrybowie i artyści, początkowo dostępna dla elity, z czasem dla każdego kogo było stać na opłacenie pisarzy by ją przepisał. Powstawały również księgi z zostawionym wolnym miejscem na wpisanie imienia zmarłego. Księgi podzielone były na rozdziały, treść uzupełniano zgodnie z życzeniem zamawiającego. Znajdujemy w nich opisy życia i czynów zmarłego ,modlitwy, święte teksty, opisy bogów i ich imiona. Kolejne części zawierała opisy zaświatów, drogę przez nie, opis niebezpieczeństw i wskazówki jak ich uniknąć. Osobny rozdział Księgi stanowiły zaklęcia, które pomagały szczęśliwie pokonać drogę przez krainę cieni.
Księga Umarłych pełniła funkcję mapy i przewodnika. Starożytni wierzyli, że zapewnia duchową pomyślność i pomaga ochronić duszę przed demonami czyhającymi w drodze na sąd Ozyrysa.
Oryginał Księgi Umarłych możemy oglądać w British Museum.
Zachęcam do zajrzenia do następującej literatury i linków:
Książki, które zmieniły świat – Michael Collins i inni
Księga wychodzenia za dnia. Tajemnice egipskiej Księgi umarłych – Mirosław Barwik
